12 kwietnia (czwartek) / 19:00 / Duża scena
TEATR ÓSMEGO DNIA / „Paragraf 196 kk (ćwiczenia z terroru)”
REALIZACJA: Kolektyw Senioralny
OBSADA: Ewa Wójciak, Adam Borowski, Paweł Hajncel, Tadeusz Janiszewski, Marcin Kęszycki, Dominik Złotkowski
PREMIERA: 15 grudnia 2017, Poznań
Paragraf 196 kk (ćwiczenia z terroru) to przedsięwzięcie z pogranicza performance`u i happeningu zrealizowane m. in. we współpracy ze znanym w Polsce malarzem i artystą przestrzeni publicznej – pochodzącym z Łodzi Pawłem Hajnclem. Zarówno Teatr Ósmego Dnia jak i Paweł Hajncel zajmują się współczesną rzeczywistością szukając dystansu i skrótu w jej opisie. Tym razem łączą siły, aby tę rzeczywistość dogonić, a nawet przegonić, by wspólnie z widzami przygotować się na rozwój wypadków w życiu społecznym i politycznym. Świat wokół zmienia się tak dynamicznie, że możemy nie zdążyć z przygotowaniem na dokonujące się zmiany.
Spróbujemy otoczyć się przed złem parawanem, różańcem a może drutem kolczastym…
Teatr Ósmego Dnia powstał w 1964 roku (jako Studencki Teatr Poezji „Ósmego Dnia”). Inicjatorem powstania grupy był Tomasz Szymański, a za współzałożycieli uznać należy studentów polonistyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (w tym Stanisława Barańczaka, Annę Bryłkę, Danutę Pawlinę i Lecha Raczaka). Obecnie teatr tworzą: Ewa Wójciak, Adam Borowski, Tadeusz Janiszewski i Marcin Kęszycki. Teatr Ósmego Dnia zaliczany jest do legend polskiego teatru alternatywnego. Ósemki wsławiły się ważnymi spektaklami w duchu opozycyjnym tworzonymi w czasach PRL-u. Do najważniejszych zaliczyć należy: Musimy poprzestać na tym, co tu nazywano rajem na ziemi…? (1975), Ach, jakże godnie żyliśmy (1979), Więcej niż jedno życie (1981), Raport z oblężonego miasta (1983). Zaangażowanie polityczne teatru wywołało represje ze strony władz, zespół został rozwiązany (1985), artyści teatru mogli wrócić do Polski dopiero po roku 1989, kiedy możliwe było kontynuowanie działalności. Teatr zyskał ogromne uznanie również za granicą, poza Europą wystąpił w Meksyku, Kolumbii, Brazylii, Wenezueli, Singapurze czy Korei Południowej. Uhonorowany był też wieloma nagrodami, w tym prestiżową Fringe First na festiwalu w Edynburgu (1985 r.).
Po upadku PRL artyści nie porzucili cechującej ich od początku postawy buntu i niezgody na zastaną rzeczywistość. Kolejne spektakle po transformacji ustrojowej celnie punktowały absurdy „nowego porządku”. Transformacjom ulegał za to język, którym posługiwał się teatr – w większości zespołowo reżyserujący spektakle. Od oszczędnych i symbolicznych projektów scenograficznych, po multimedia, które są nieodłącznym elementem najnowszych realizacji.