12 kwietnia (piątek) / 19:00
"Ja, Sendlerowa"
REŻYSERIA: Ana Nowicka
SCENARIUSZ: Bartek Harat
MUZYKA: Adrian Konarski
OBSADA: Alicja Czarnik, Aleksandra Konior, Monika Kufel, Łukasz Gawroński, Karol Śmiałek
PREMIERA: 11 listopada 2018, Kraków
Teatr Barakah został założony w 2004 roku przez Anę Nowicką (reżyserka, aktorka) i Monikę Kufel (aktorka, scenografka, kostiumolog) w Krakowie. Założycielki poszukiwały dla swojego teatru nazwy uniwersalnej, łączącej cele teatru oraz jego przekaz – stąd słowo „barakah”, które w języku arabskim oznacza błogosławieństwo. Tak jak teatr łączy w sobie tematy i tradycje z różnych stron świata, tak i błogosławieństwo występuje w wielu kulturach i religiach. Od 2013 roku siedziba Barakah znajduje się przy ulicy Paulińskiej 28 w przestrzeni będącej przed II wojną światową Nową Mykwą żydowską, zwaną także „Łaźnią Ludową Rytualną”.
Przez kilkanaście lat działalności w Teatrze Barakah zostało wyprodukowanych kilkadziesiąt spektakli z udziałem aktorów na co dzień występujących na scenach największych teatrów w Krakowie i Polsce. Większość z nich to spektakle prapremierowe współczesnych sztuk teatralnych, przeznaczone dla widzów powyżej 16 roku życia. W 2012 roku Teatr Barakah został uhonorowany prestiżową nagrodą im. Leona Schillera za wybitne osiągnięcia w dziedzinie teatru, przyznaną przez Związek Artystów Scen Polskich.
Ja, Sendlerowa to spektakl zainspirowany ksiażką Anny Bikont Sendlerowa. W ukryciu. Irena Sendlerowa była słynną polską działaczką społeczną pochodzenia żydowskiego. Dzięki zaangażowaniu w przedsięwzięcia patriotyczne zdążyła uratować w czasie II wojny tysiące osób zagrożonych represjami hitlerowskimi. W spektaklu nie znajdziemy rozbudowanych wątków biograficznych, gdyż postać Ireny Sendlerowej twórcy potraktowali jako symbol. Przedstawienie nie skupia się na faktach z życia Sendlerowej, ale na próbie pokazania jej punktu widzenia. Dlatego dosłownie i w przenośni twórcy oddają głos tytułowej postaci. Artyści na początku przedstawiają losy trójki dzieci żydowskiego pochodzenia, prowokując w ten sposób bohaterkę do wyrażenia swojego zdania. Irena Sendlerowa staje się symbolem walki o pokój, niepodległość osobistą, także symbolem empatii walczącej z bezwzględną, chłodną maszyną. Spektakl jest także opowieścią o przejmowaniu osobistej historii dla zbiorowego poczucia komfortu, opowieścią o ostatecznej samotności bohaterstwa, rozczarowaniu oraz o samotności człowieka wobec okrucieństwa i obojętności świata.
