24 marca (piątek) // godz. 19:00
Teatr BIURO PODRÓŻY // "Wot takaja żizń"
REŻYSERIA: Paweł Szkotak
SCENARIUSZ: Paweł Szkotak, Marta Strzałko
OBSADA: Marta Strzałko, Bartosz Borowski, Łukasz Kowalski, Tomasz Wrzalik
PRODUCENT: Scena Robocza w Poznaniu
PREMIERA: 11 grudnia 2015
Twórcy o spektaklu:
Każdy nosi w sobie inny obraz Rosji. Na wrażenia składają się wspomnienia, lektury, przeżycia, obecność na miejscu zdarzeń. Dla nas najważniejsze były nasze podróże na Wschód, spotkania z ludźmi, przyjaźnie, obserwacje. Kto był w Rosji, ten wie, że nie zostawia ona człowieka obojętnym. To nie jest kraj na wzruszenie ramion. Wobec Rosji trzeba się opowiedzieć.
Bezpośrednim impulsem do powstania spektaklu stały się opowiadania Dmitra Głuchowskiego „Witajcie w Rosji” oraz rozmowa z nim w pewnej moskiewskiej restauracji. Choć ostatecznie w spektaklu jego literatura nie istnieje namacalnie, to duch Głuchowskiego towarzyszył nam w pracy.
Czuliśmy, że o Rosji trzeba opowiedzieć szczególnie dzisiaj, kiedy polityczne zwierciadło wykrzywia obraz Rosjan, a jej imperialne mrzonki po raz kolejny budzą lęk.
Z recenzji:
Aktorzy, z dużym poczuciem humoru, nutką ironii i delikatnym absurdem, pokazali obraz kraju, w którym nic nie jest przewidywalne i jasne. Za każdym zakrętem czai się niewidzialna siła mogąca zmienić bieg wydarzeń. Ale kto by się tym przejmował? Z pewnością nie Rosjanie, którzy wydają się być przygotowani na każdą ewentualność. Wszechobecne łapówki, niezrozumiałe decyzje rządu, nieco abstrakcyjne, odległe wojny i tajemnicze zniknięcia ludzi w centrum miasta są tak powszechne, że mało kto zwraca na nie uwagę. Życie toczy się swoim własnym rytmem wyznaczanym przez codzienne, mało istotne sprawy.
Marta Łuczkowska
Choć przedstawienie rozpoczyna się od sceny ze śpiewaną po rosyjsku piosenką, w trakcie której ponad postacie wschodzi niczym słońce czerwona gwiazda i rozpoznać można w nim zdarzenia, jakie przynosiły w ostatnich latach serwisy informacyjne, to nie one stanowią główny temat spektaklu. Tym tematem wydaje się głównie niejednoznaczność Rosji: piętnowanie i odrzucanie jej polityki połączone jest z prezentacją tragizmu jej skutków, a także z ujawnianą fascynacją i wpływem jej kultury na spektakl: od Dostojewskiego poczynając na tradycjach teatralnych klaunady bliskiej estetyce Licedei czy Sławy Pałunina kończąc.
Joanna Ostrowska
Teatr Biuro Podróży istnieje od 1988 roku. Jego założycielem i reżyserem jest Paweł Szkotak. W ciągu prawie 30 lat teatr wypracował własną metodę pracy nad spektaklem oraz rozpoznawalny styl teatralny. Zespół ma na swoim koncie kilkanaście spektakli, w tym szereg widowisk plenerowych. Ich przedstawienia prezentowane były w blisko 50 krajach świata, na sześciu kontynentach. Grupa zajmuje się nie tylko produkcją spektakli, ale również działalnością edukacyjną, prowadzoną w różnych miejscach na świecie. Są to warsztaty teatralne oraz projekty artystyczne. Biuro Podróży uczestniczyło w największych światowych festiwalach teatralnych, niejednokrotnie zdobywając na nich nagrody. W 2005 roku Paweł Szkotak otrzymał Paszport Polityki.
Spektakle Biura Podróży powstają zgodnie z ideą kreacji zbiorowej i nawiązują do tradycji polskiej kontrkultury – teatru Laboratorium, Gardzienic i Teatru Ósmego Dnia. Paweł Szkotak nie kryje również swojego powinowactwa z takimi ideami romantyzmu, jak tworzenie wolnej, społecznie zaangażowanej sztuki. Do najważniejszych przedstawień zespołu zaliczyć należy plenerowe „Giordano” z 1992 r., opowiadające historię Giordana Bruna; „Carmen Funebre” z 1993 (w nowej wersji z 1994 r.), mówiące o losie współczesnych wygnańców; ironiczne „Pijcie ocet, panowie” z 1998 r., „Selenauci” z 1999 r., mówiące o samotności człowieka zafascynowanego techniką; „Świniopolis z 2003 r., inspirowane powieścią Orwella; „Planeta Lem” z 2010 r.
To pierwsza po wielu latach wizyta Teatru Biuro Podróży na Klamrze. W 2000 r. grupa zaprezentowała w Od Nowie przedstawienie „Pijcie ocet, Panowie”, zaś w 2003 r. „Zaćmienie”.
www.tbp.org.pl