8 marca//godz. 19:00 //scena plastyczna KUL//LUSTRO
Reżyseria: Leszek Mądzik // Scenariusz: Leszek Mądzik // Scenografia: Leszek Mądzik // Muzyka: Piotr Klimek // Fragment "Samotności" Brunona Schulza – czyta Jerzy Radziwiłowicz // Występują: Katarzyna Lisek, Sylwia Wikiera, Kamil Dec, Robert Frączek, Karol Furmanek, Maciej Mazur, Tomasz Nowak, Szymon Zygma
premiera 25 maja 2013
Jak wyglądam? Czasem widzę się w lustrze.
Rzecz dziwna, śmieszna i bolesna! Wstyd wyznać.
Nie widzę się nigdy en face, twarzą w twarz.
Ale trochę głębiej, trochę dalej stoję tam
w głębi lustra nieco z boku,
nieco profilem, stoję zamyślony i patrzę w bok.
Stoję tam nieruchomo patrząc w bok, nieco w tył za siebie.
Nasze spojrzenia przestały się spotykać. Gdy się poruszę,
i on się porusza, ale na wpół w tył odwrócony,
jakby o mnie nie wiedział,
jakby zaszedł poza wiele luster
Ale trochę głębiej, trochę dalej stoję tam
w głębi lustra nieco z boku,
nieco profilem, stoję zamyślony i patrzę w bok.
Stoję tam nieruchomo patrząc w bok, nieco w tył za siebie.
Nasze spojrzenia przestały się spotykać. Gdy się poruszę,
i on się porusza, ale na wpół w tył odwrócony,
jakby o mnie nie wiedział,
jakby zaszedł poza wiele luster
i nie mógł już Powrócić.
Bruno Schulz, Samotność, 1937 r.
Spektakl Lustro powstał z inspiracji twórczością Brunona Schulza. Jest to dwudziesty autorski spektakl Leszka Mądzika.
„To więcej niż odbicie, bardziej potrzeba zajrzenia do wnętrza w sferę emocji, wrażliwości utrwalających silnie piętno obsesji, lęków, fascynacji czy tragicznego losu, które wypełniło krótkie życie Brunona Schulza. Ożywiony obraz przywołujący przeczucia ogarniające tego niepozornego nauczyciela rysunku drohobyckiego gimnazjum pragnie wraz z widzem udać się w tę wędrówkę u której końca jawi się otchłań z niemymi świadkami, których milczenie potęguje dramat człowieka”.
Leszek Mądzik
„Najbardziej oczywistym novum jest tu sięgnięcie po słowo – maleńki fragment Samotności Brunona Schulza, który w spektaklu jest czytany „z offu” przez Jerzego Radziwiłowicza. Dotychczas twórca teatru plastycznego całe przesłanie swoich wizji budował w sferze pozawerbalnej – a może lepiej przed-werbalnej – pozostawiając odczytanie naszemu intuicyjnemu odbiorowi. Przeczuciu i przeżyciu. I może właśnie to sprawiało, że bezsłowność dzieła zagarniała w siebie nieobecne słowo jako Logos. Słowo Objawione”.
Magdalena Jankowska, Bliżej, Akcent, 2013, nr 4.
Scena Plastyczna Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powstała w 1969 roku z inicjatywy Leszka Mądzika. Wraz ze Sceną Plastyczną KUL zrealizował słynne przedstawienia:Wieczerza (1972 r.), Ikar (1974 r.), Zielnik (1978 r.), Brzeg (1983 r.), Wrota (1989 r.),Tchnienie (1992 r.), Szczelina (1994 r.) czy Kir (1997 r.), Pętanie (Teatr Telewizji, 1997 r.) iCałun (2000 r.). Spektakle prezentowane były na ponad pięćdziesięciu międzynarodowych festiwalach (we Francji, Rosji, Niemczech, Japonii, Egipcie, Rumunii czy Brazylii), niejednokrotnie przywożąc nagrody i wyróżnienia (np. nagroda za reżyserię, scenografię i technikę teatralną zaZielnik na festiwalu w Japonii).
Formalną dominantą spektakli Leszka Mądzika jest teatralne badanie możliwości plastyki, eksponowanie brył i kubatur scenograficznych, dominacja mroku. Twórca w wielu swoich spektaklach eksponuje plastyczną, obrazową sferę swojego teatru. Maciej Krzyżyński, posiłkując się terminem Dominiki Łarionow, opisując teatr twórcy Sceny Plastycznej KUL mówi o „przestrzeni multipikturalnej, wieloobrazowej” (tekst w książce Polski teatr alternatywny z perspektywy akademickich/alternatywnych spotkań teatralnych „Klamra”, red. A. Duda, E. Adamiszyn, B. Oleszek Toruń 2012). Redukcji w spektaklach lubelskiego artysty ulega słowo, eksponowana jest warstwa muzyczna. Tło dźwiękowe tworzyli znani muzycy: Jan Kaczmarek, Zygmunt Konieczny, Stanisław Radwan, Jacek Ostaszewski czy Tomasz Stańko, ale reżyser wykorzystywał również Utwory Boba Dylana (Włókna) oraz Led Zeppelin (Wieczerza).
Leszek Mądzik na Klamrze zaprezentował trzy przedstawienia. Dwa z nich były spektaklami Sceny Plastycznej KUL, trzeci owocem warsztatów teatralnych prowadzonych przez samego reżysera. Leszek Mądzik wraz ze swoimi aktorami zadebiutował na scenie Od Nowy w 2007 roku spektaklem Bruzda. To kilkunastominutowe przedstawienie rozgrywane w pełnym świetle było prawdziwym wydarzeniem podczas XV edycji festiwalu. Już na XVIII Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych w 2010 roku Leszek Mądzik zaskoczył widownię ponownie. Zaprezentował bowiem Biesiadę – premiera tego spektaklu była podsumowaniem warsztatów teatralnych, do których reżyser zaangażował torunian. Natomiast w 2011 roku Scena Plastyczna zagościła ze spektaklem Przejście.