9 marca//godz. 19:00//Teatr FORMY//ULICA KROKODYLI
Reżyseria: Józef Markocki/ Scenariusz: Józef Markocki – nowa adaptacja sztuki / Według tekstu literackiego: Bruno Schulz „Ulica Krokodyli" // Opracowanie muzyczne: Józef Markocki // Scenografia: Ewelina Ciszewska, Józef Markocki / Choreografia: Józef Markocki / Światło i dźwięk: Zbigniew Bodzek, Krzysztof Głazowski /// Występu/ją: Ewelina Ciszewska, Barbara Chodorowicz, Zbigniew Bodzek, Józef Markocki, Tomasz Żytka
premiera: 19 października 2013
Scenariusz spektaklu powstał w oparciu o opowiadania ze zbioru „Sklepy cynamonowe” i „Sanatorium pod klepsydrą” polskiego pisarza żydowskiego pochodzenia, Brunona Schulza. Głównie zaś zainspirowany krótkim opowiadaniem „Ulica krokodyli”.
„Metafizyka, zjawiskowość, deformacja i zmysłowość, sen i świadomość stanowią jądro jego twórczości – pisze reżyser Józef Markocki. Wszystko to stało się źródłem inspiracji również dla mnie. „Ulica krokodyli” jest próbą pokazania człowieka z jego podświadomymi dążeniami, pragnieniami, lękami. Ukazanie jasnych i mrocznych stron jego osobowości sprawia, że spektakl jest zmysłowy i barwny w odbiorze.”
„Będziemy się wikłali w nieporozumieniach, aż cała nasza gorączka i podniecenie ulotni się w niepotrzebnym wysiłku, w straconej na próżno gonitwie. Nasze nadzieje były nieporozumieniem, dwuznaczny wygląd lokalu i służby – pozorem, konfekcja była prawdziwą konfekcją, a subiekt nie miał żadnych ukrytych intencyj. Świat kobiecy Ulicy Krokodylej odznacza się całkiem miernym zepsuciem, zagłuszonym grubymi warstwami przesądów moralnych i banalnej pospolitości. W tym mieście taniego materiału ludzkiego brak także wybujałości instynktu, brak niezwykłych i ciemnych namiętności. Ulica Krokodyli była koncesją naszego miasta na rzecz nowoczesności i zepsucia wielkomiejskiego. Widocznie nie stać nas było na nic innego jak na papierową imitację, jak na fotomontaż złożony z wycinków zleżałych, zeszłorocznych gazet”.
Bruno Schulz, Ulica Krokodyli z tomu Sklepy cynamonowe
Teatr Formy powstał w 1996 roku. Zespół, dawniej funkcjonujący pod nazwą Współczesny Teatr Pantomimy, założony został przez Józefa Markockiego. Artysta kierujący grupą do dziś jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu, a w latach 1993-1997 związany był z Wrocławskim Teatrem Pantomimy Henryka Tomaszewskiego. Obecnie wykłada w Technische Universität w Görlitz. W zespole skupił zawodowych aktorów i tancerzy: Barbarę Chodorowicz (współpracującą z: Teatrem Porywacze Ciał, Estradą Poznańską, Państwową Wyższą Szkołą Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi oraz Wrocławskim Teatrem Współczesnym), Ewelinę Ciszewską (Teatr im. H. Ch. Andersena w Lublinie, wałbrzyski Teatr Lalki i Aktora, szczeciński Teatr Lalek Pleciuga i warszawski Baj), Jana Kochanowskiego (dawniej Teatr Cinema), Tomasza Żytkę (wrocławski Teatr Arka). Zespół występował na najważniejszych festiwalach w Polsce, poza granicami krajów swoje spektakle zaprezentował między innymi w Japonii, Włoszech, Francji, Hiszpanii, Szwecji, Rosji, Iranie, Gruzji, Czechach, Słowacji, Austrii i na Węgrzech. Teatr Formy zaangażowany jest również w okołoteatralne inicjatywy i projekty.
Tematykę przedstawień Teatru Formy wyznacza „współczesność i człowiek teraźniejszy – z tym, co go spotyka, drażni, wzrusza czy przeraża. Aby opowiadać o doświadczeniach homo sapiens XXI wieku, ale i o odwiecznych zmaganiach ideałów z ludzką niedoskonałością” (www.pantomima.pl). Temat człowieczeństwa powracał w niemal wszystkich przedstawieniach teatru kierowanego przez Józefa Markockiego. Począwszy od plenerowego przedstawienia Walka postu z karnawałem, który przedstawia historię z czasów panowania księżnej Jadwigi i księcia Henryka Brodatego, portretuje życie dworskie i traktuje o tytułowym konflikcie przedstawiając go w oprawie inspirowanej malarstwem Petera Breughla (i średniowiecznej muzyki). Z inspiracji innym malarzem, René Magrittem, powstał spektakl Fontanna miłości. Przedstawienia Teatru Formy czerpały też z licznych dzieł literackich. Głód powstał na kanwie powieści autorstwa norweskiego pisarza Knuta Hamsuna, Ulica krokodyli na scenę przenosi prozę Brunona Schulza,Hypnos jest ruchową interpretacją Stulecia chirurgów Jurgena Thorwalda, a Awatar łączy w sobie dwa dzieła Hermanna Hessego: Siddharthę i Wilka stepowego.
Teatr Formy zadebiutował na Klamrze w 2013 roku od razu zdobywając nagrodę publiczności. Na scenie Od Nowy zaprezentował plenerowy spektakl Pandora (w reżyserii Józefa Markockiego, prem. 2012 r.), który powstał na kanwie dramatu Wariat i zakonnica Stanisława Ignacego Witkiewicza. Anna Staszak napisała o przedstawieniu: „Tak naprawdę, okazuje się że wszyscy jesteśmy zniewoleni. Spektakl przedstawia zatem współczesną wizję człowieka uwięzionego i uwikłanego w słabości ludzkiej natury. Mityczna puszka Pandory nie jest jedynie symbolem ludzkiej niedoli, ale również spełnia rolę świata, w którym obecnie żyjemy” (Mózg wariata na scenie, „Klamrowa Gazeta Festiwalowa” 2013, nr 5).