11 marca//godz. 19:00//KOMUNA WARSZAWA//Sierakowski
Reżyseria: Zespół
Scenariusz: Zespół
Scenografia: Zespół
Muzyka: Zespół
Scenariusz: Zespół
Scenografia: Zespół
Muzyka: Zespół
premiera: 19 listopada 2011
Do tej pory Komuna Warszawa opowiadała historię i to, jak się z nią mierzyli ludzie w przeszłości (Walter Gropius, Calel Perechodnik, Richard Buckminster Fuller, grupa Baader-Meinhof). Mogliśmy komentować działania i wybory, znając kontekst i ostateczne wyniki zaniedbań lub wysiłków naszych bohaterów. Teraz stawiamy się w pozycji wyjątkowego obserwatora. Opowiadamy historię realnej osoby – a właściwie opowiadamy przyszłą historię realnej osoby… To ekscytujące – na naszych oczach będzie się rozgrywał dramat pomyłek i zwycięstw Sławomira Sierakowskiego (naszym zdaniem jednej z najważniejszych postaci polskiej polityki teraz i jeszcze ważniejszej postaci polskiej polityki w przyszłości) – Komuna będzie snuć możliwe scenariusze jego życia, a realne życie będzie potwierdzało trafność naszych wyobrażeń. Pozwalamy sobie na prostackie żarty i dobre rady cyników – ale wszystko w dobrej wierze, z poczucia sympatii i pełni ufności w lewicę przyszłości. Komuna mapuje napięcia, linie i punkty kluczowe osobistego i publicznego, przyszłego życia Sierakowskiego i jego oddziaływania na społeczne energie, podskórne falowanie historii państwa i świata w momencie globalnego przesilenia. I jest jeszcze jeden powód tej opowieści – opowieść sama w sobie – jako potrzeba słuchania, patrzenia, widzenia, uczestniczenia…
Komuna Warszawa
Sławomir Sierakowski jest urodzonym w 1979 roku polskim publicystą, socjologiem, krytykiem literackim i teatralnym, wydawcą, okazjonalnie dramaturgiem. Jest założycielem i redaktorem naczelnym pisma „Krytyka Polityczna” oraz Wydawnictwa Krytyki Politycznej, jak również prezesem Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Skupił wokół „Krytyki Politycznej” szerokie środowisko studentów, doktorantów, publicystów, krytyków literackich i teatralnych, artystów i działaczy społecznych.
Kiedy tylko rozeszły się wieści, że Grzegorz Laszuk i jego koledzy i koleżanki z Komuny Warszawa przygotowują przedstawienie pod tytułem „Sierakowski”, prawicowi publicyści zatrzęśli się z oburzenia. Jak to – taki młody, a już robią spektakl o nim? Gloryfikują redaktora „Krytyki Politycznej”? Lewicowej hagiografii za publiczne pieniądze mówimy nie! Bojkotujmy przedstawienie, zablokujmy teatr. Albo róbmy swoje widowiska – na przykład o mężnym redaktorze Sakiewiczu z „Gazety Polskiej”. Wiele jestem w stanie wybaczyć prawicy, ale nie to, że kompletnie nie zna się na teatrze. Gdyby kiedykolwiek widzieli choć jeden spektakl Komuny Warszawa, siedzieliby cicho, aby się nie zbłaźnić, bo od razu wiadomo, że o apoteozie „Krytyki Politycznej” mowy być nie mogło. Bo Komuna zawsze myśli wbrew i w poprzek, nie lubi zachowań stadnych.
Łukasz Drewniak, Bohater naszych czasów?, „Przekrój” 2011, nr 48
Komuna Otwock/Warszawa założona została w 1989 roku przez Grzegorza Laszuka i Pawła Stankiewicza. Idea alternatywnego teatru politycznego zrodziła się z anarchistycznego buntu wobec minionego i kształtującego się ustroju. Na sceny teatralne droga Komuny wiodła przez spontaniczne akcje społeczne i punkową muzykę. Do najważniejszych spektakli początku działalności teatru należą: Stefan albo sens życia (1995), bez tytułu (1996), Trzeba zabić pierwszego boga (1999). W tych latach zespół zdobywał nagrody na najważniejszych polskich festiwalach: Łódzkich Spotkaniach Teatralnych, poznańskiej Malcie oraz toruńskich Poboczach Teatru. Kolejne premiery zamknięte były w cykl „Dlaczego nie będzie rewolucji?”, powstały trzy spektakle: Design/Gropius (2002), Perechodnik/Bauman (2004) oraz Przyszłość świata(2006). W roku 2009 grupa ogłosiła zakończenie działalności pod ówczesną nazwą i rozpoczęcie pod szyldem Komuna Warszawa, stwierdzając: „Komuna Otwock nie spełniła swojej obietnicy bycia rewolucyjno-anarchistyczną wspólnotą działań, która poprzez działania artystyczne będzie zmieniała struktury, wyobrażenia i praktyki społeczne. Okazało się to niemożliwe, bo wydaje się, że działalność artystyczna ma żaden albo znikomy wpływ na życie społeczne” (www.komuna.warszawa.pl).
Tematykę spektakli Komuny wyznaczała szeroko rozumiana polityka i filozofia. Najważniejszymi problemami przewijającymi się w spektaklach Komuny były kwestie ideologii, historii, jednostki, terroryzmu. Teatr czerpie z różnych estetyk tworząc często wieloznaczne spektakle. Przedstawienia oparte na muzyczności i estetyce rockowej imponują energią, rytmem oraz zaskakującym zderzeniem symboli. Aktorzy-performerzy wykonują nieraz muzykę na żywo, tworząc multimedialne, dające do myślenia widowiska.
Komuna Otwock/Warszawa gościła na Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych czterokrotnie. W toruńskiej Od Nowie zadebiutowała spektaklem Trzeba zabić pierwszego boga(Klamra’2000) inspirowanym historią z Mircei Eliadego. Kolejnym przedstawieniem byłPerechodnik/Bauman (Klamra’2006) – w którym twórcy zderzyli wspomnieniową książkę Czy ja jestem mordercą? żydowskiego policjanta Calela Perechodnika z naukowym wywodemNowoczesności i zagłady Zygmunta Baumana. Kolejną propozycją zaprezentowaną w Od Nowie była Przyszłość świata (Klamra’2008) zamykająca trylogię „Dlaczego nie będzie rewolucji?”, a inspirowana historią terrorystycznej grupy Baader-Meinhof. Ostatnim z przedstawień był – wystawiony już pod szyldem Komuny Warszawa – spektakl Księgi (Klamra’2011) z postaciami-symbolami: Richardem Buckminsterem Fullerem i cesarzem Yongle.