15 marca//godz. 19:00 //Teatr WIERSZALIN//Boska Komedia
Reżyseria: Jakub Nvota//Scenariusz: Jakub Nvota//Scenografia: Natasa Stefunkova//Muzyka: Andrej Kalinka//Występują: Rafał Gąsowski, Dariusz Matys , Miłosz Pietruski, Karol Smaczny, Monika Kwiatkowska, Katarzyna Siergiej, Paula Czarnecka
premiera: 20 października 2012
Skrzynka na zbłąkane dusze czyli panna Demoazel. Niezwykła kobieta-medium Clementine. Ostatnia niespalona czarownica Mary i pozostałe media pod wodzą mistrza iluzji Wielkiego Joe. Wszyscy oni udadzą się wraz z przypadkowo wybranym przechodniem do podziemi! Które kręgi piekła są najbardziej interesujące i niebezpieczne? Czy piekło w ogóle istnieje? Naukowego dowodu na te pytania dostarczy za pomocą hipnozy zespół Teatru Wierszalin w swojej realizacji „Boskiej komedii” na podstawie Dantego Alighieri w reżyserii Jakuba Nvoty.
„Tak, tak – takie połączenie: metafizyka i żart, powaga i kpina […] – jest możliwe. W najnowszym spektaklu Teatru Wierszalin wszystko się ze sobą (czasem niedorzecznie, a jednak z sensem) plecie: różne nastroje, różne klimaty. Wierszalin proponuje wariację na temat arcydzieła sprzed ponad 600 lat. Z ksiąg wielkiego Dantego zostaje tytuł „Boska komedia”, średniowieczny jedenastozgłoskowiec, niektórzy bohaterowie, motyw wyprawy do świata umarłych. Reszta jest totalnie zakręcona, w końcu to wariacja”.
Monika Żmijewska, Do piekła na rowerze. Boska komedia jak reality show,
Gazeta Wyborcza – Białystok, 30 października 2012.
Gazeta Wyborcza – Białystok, 30 października 2012.
Jakub Nvota, rocznik 1977, zadebiutuje jako reżyser supraskiego zespołu. Jest to też pierwsza współpraca Teatru Wierszalin z zagranicznym reżyserem. Dotychczas Piotra Tomaszuka w funkcji reżysera zastępowali: Marek Ciunel (stworzył Gilgamesza) oraz aktor Wierszalina Rafał Gąsowski (przedstawienia Życie snem i Plastynaci). Słowacki reżyser na co dzień związany jest z bratysławskim teatrem Túlavé Divadlo, w którym zrealizował między innymi pokazywany w Polsce spektakl Hamlet albo odnaleziona czaszka.
Nvota rozgryzł Dantego we współczesnym stylu, urządzając widzom psychoshow, pełen groteskowych postaci z kolejnych kręgów piekła. […] I kiedy wydawało się, że widz już wszystko wie i przy kolejnym kręgu zaczyna ziewać, reżyser funduje nam w teatrze taki czeski film, że chce się tam zostać dłużej.
Przemysław Bollin, Wierszalin zahipnotyzowany, „Gość Niedzielny” 2012, nr 45.
Teatr Wierszalin powstał w 1991 roku z inicjatywy Piotra Tomaszuka i Tadeusza Słobodzianka. Pierwsze przedstawienia teatru wystawiane w latach dziewięćdziesiątych – Turlajgroszek (z 1990 r.), Merlin – inna historia (1993 r.) i Klątwa (1994 r.) – były prawdziwymi wydarzeniami na polskiej scenie, a spektakle zdobyły uznanie także na międzynarodowych festiwalach (w tym nagrody Fringe First w Edynburgu). Po rozłamie w grupie i odejściu Tadeusza Słobodzianka (w 1994 r.), zawieszeniu działalności (2000-2004 r.), rekonstrukcji zespołu i przekształceniu w wojewódzką samorządową instytucję kultury (2006 r.) teatr ustabilizował swoją działalność i funkcjonuje do dziś występując na najważniejszych polskich i europejskich festiwalach. Siedzibą teatru jest Supraśl – miasteczko nieopodal Białegostoku. Wieloreligijny i wielokulturowy region stał się inspiracją dla wielu historii podejmowanych w przedstawieniach. Z legend polsko-białoruskiego pogranicza, teatr zaczerpnął również swoją nazwę wiążącą się z prorokiem Ilją. Jego wyznawcy w latach trzydziestych ubiegłego wieku wznieść mieli na skraju Puszczy Knyszyńskiej osadę Wierszalin – Nowe Jeruzalem, które miało dać schronienie przed nadciągającą apokalipsą.
Teatr Wierszalin zorientowany jest antropologicznie, wyrósł także na gruncie estetyki teatru lalkowego. Charakterystyczne, proste, surowe i mroczne scenografie, intensywne aktorstwo świetnego zespołu oraz wybitni współtwórcy (Piotr Nazaruk, Eva Farkašova, Jerzy Gurawski) sprawili, że spektakle Wierszalina były zawsze dla widza unikalnym przeżyciem. Zwłaszcza te, które grane były w siedzibie teatru – supraskiej sali w dawnej szkole, przy ulicy Kościelnej 4. Zawsze też teatr podejmował dyskusję z najwybitniejszymi polskimi tradycjami i dziedzictwem teatralnym: Redutą Juliusza Osterwy i Mieczysława Limanowskiego, Teatrem Laboratorium Jerzego Grotowskiego i Teatrem Śmierci Tadeusza Kantora.
Teatr Wierszalin należy do najczęstszych gości Alternatywnych Spotkań Teatralnych – toruńskiej widowni zaprezentował się aż dziewięciokrotnie. Zespół z Supraśla wystawił w toruńskiej Od Nowie spektakle: Dybuk według Szymona Arskiego (Klamra ‘1997), Pasja zabłudowska – Głup (Klamra ‘1999), Marek, Marek według Olgi Tokarczuk (Klamra ‘2000), Święty Edyp (Klamra ‘2004), Zwierzenia pornogwiazdy (Klamra ‘2005) Bóg Niżyński (Klamra ‘2007),Życie snem (Klamra ‘2008), Marat/Sade (Klamra ‘2009) oraz Wszyscy Święci. Zabłudowski cud(Klamra ‘2013). Teatr Wierszalin zdobył też pierwszą w historii festiwalu nagrodę publiczności za spektakl Bóg Niżyński z popisową rolą Rafała Gąsowskiego, który wcielił się w dotkniętego obłędem wybitnego tancerza i choreografa Wacława Niżyńskiego.