10 marca//godz. 19:00//DADA von BZDÜLÖW (laureat 2012)//Duety nieistniejące
Reżyseria: Leszek Bzdyl, Katarzyna Chmielewska, Mikołaj Trzaska
Choreografia: Katarzyna Chmielewska, Leszek Badyl
Muzyka: Mikołaj Trzaska
Multimedia: Maciej Salamon; słowa na wizualizacjach: Grzegorz Kwiatkowski
Występują: Katarzyna Chmielewska, Leszek Badyl
Choreografia: Katarzyna Chmielewska, Leszek Badyl
Muzyka: Mikołaj Trzaska
Multimedia: Maciej Salamon; słowa na wizualizacjach: Grzegorz Kwiatkowski
Występują: Katarzyna Chmielewska, Leszek Badyl
premiera: 23 września 2011 r. – Teatr Studio, Festiwal Ciało/Umysł, Warszawa
Ironia:
mieszkamy na wsi od chwili rozpadu
orkiestry narodowej
gramy dla kur i gęsi
i żab w stawie (G.K)
orkiestry narodowej
gramy dla kur i gęsi
i żab w stawie (G.K)
Koncept: Duety Nieistniejące to swoista, rodząca się z nudy „flânerie”. Dryfy, spacery, opowieści – zaczynające się stale na nowo i stale siebie wzajemnie przetwarzające; obecne i znikające; zauważane i odrzucane.
Nadbudowa: „Można by zatem sądzić, iż wszystko, co znika nawet po swym zniknięciu wiedzie jakiś potajemny żywot pośmiertny, wywierając na wszystko, co pozostaje, pewien utajony wpływ. Wszystko bowiem, co znika, przenika do naszego życia w minimalnych dawkach, częstokroć o wiele bardziej dla nas groźnych aniżeli panujące nad nami moce…”
Jean Baudrillard, Dlaczego wszystko jeszcze nie zniknęło
Historia: Duety Nieistniejące – czterdziesta druga premiera Teatru Dada von Bzdülöw – to ledwie drugi „duet” założycieli i liderów artystycznych Teatru. Po dziewięciu latach od premiery legendarnej już Magnolii (2002) nadszedł czas dla „duetu” Chmielewska-Bzdyl na napisanie kolejnego rozdziału… na replikę…? na recycling…? na wydobycie utajonego…? na zamknięcie lub nowe otwarcie…? Duety Nieistniejące, wzorem ostatnich produkcji Teatru Dada, chcą być spektaklem „niedomkniętym” i gotowym na ewolucję w ramach każdej kolejnej prezentacji.
Ruch jest w „Duetach Nieistniejących” subtelny, niespieszny, jakby tylko pośpiesznie naszkicowany. Konkretne układy chwilami bardzo przypominają te z „Caffe Latte” Dady. Jednak zupełnie inny jest ich wydźwięk. Ruchowi tancerzy towarzyszy świetna muzyka Mikołaja Trzaski – także powolna i przejmująca – oraz wizualizacje Macieja Salamona ze zdaniami autorstwa poety Grzegorza Kwiatkowskiego. Całość układa się w fabularnie spójną opowieść o relacji kobiety i mężczyzny, których związek się rozpada. Mamy tu sceny znudzenia codziennym byciem ze sobą, przemocy i agresji, rozstania i poszukiwań możliwości wypracowania nowej, już nie miłosnej relacji.
Mirosław Baran, Nowy Dada: Lepiej to zagrać niż powiedzieć, „Gazeta Wyborcza. Trójmiasto”,
7 października 2011 r.
Teatr Dada von Bzdülöw powstał w Gdańsku w 1993 roku z inicjatywy reżysera i choreografa Leszka Bzdyla – związanego wcześniej z Wrocławskim Teatrem Pantomimy oraz z Teatrem Ekspresji Misiury, i Katarzyny Chmielewskiej – tancerki i choreografki, absolwentki gdańskiej szkoły baletowej i szkoły tańca współczesnego P.A.R.T.S. w Brukseli. Od początków swojej działalności grupa postrzegana była jako jeden z najbardziej oryginalnych i interesujących polskich teatrów alternatywnych. Duety Nieistniejące są czterdziestą drugą premierą Teatru Dada von Bzdülöw, który do tej pory zrealizował m. in. Zagładę ludu, Człowieka, który kłamał, Nie było, nie będzie, czyli nie ma, Sonatę, Apartament no 7, Dialogus In conventione. Grupa współpracowała z Teatrem Miejskim w Gdyni (1995-2001), ze sceną teatralną Klubu „Żak’ w Gdańsku (2000-2007) oraz Teatrem Nowym w Łodzi i Teatrem Wybrzeże w Gdańsku (od 2008 r.). Dada von Bzdülöw zrealizował również międzynarodowe projekty w Niemczech, Belgii, Szwecji i Anglii, wśród nich Landscape X w Sztokholmie, gdzie pokazał spektakl The Rape of Europe w reżyserii Piotra Cieplaka (1998 r.). Poza licznymi występami w ponad dwudziestu krajach europejskich Leszek Bzdyl wraz z zespołem grali też w Indiach (New Delhi i Kalkuta w 2007 r.) i Stanach Zjednoczonych, gdzie wystąpił na scenie nowojorskiego La MaMa Theatre (2006).
Kanwą dla wielu spektakli Dady była polska literatura (Witold Gombrowicz), współczesna dramaturgia niemiecka (Heiner Müller, Werner Schwab) oraz teksty filozoficzne (przede wszystkim Jeana Baudrillarda). W swobodnej inscenizacji twórcy sięgali po różnorodną estetykę: od teatru tańca, przez pantomimę i elementy baletowe, po swobodny mariaż konwencji i technik z pogranicza sztuki performansu. Do swoich spektakli Leszek Bzdyl i Katarzyna Chmielewska angażowali tancerzy-współpracowników (wśród nich: Julia Mach, Bethany Formica, Patrycja Kujawska, Aurora Lubos, Magdalena Reiter, Anna Steller, Ula Zerek, Magda Jędra, Tatiana Kamieniecka, Rafał Dziemidok, Filip Szatarski, Radek Hewelt, Mariusz Jędrzejewski) tworząc zarówno kameralne i intymne przedstawienia, jak i większe koncepty choreograficzne.
Teatr Dada von Bzdülöw jest laureatem nagrody publiczności na Klamrze’2012. Improwizowany spektakl Caffe latte, z muzyką duetu SzaZa (Paweł Szamburski i Patryk Zakrocki), zaciekawił osobliwą, luźną formą. Wcześniej Leszek Bzdyl gościł w Od Nowie trzykrotnie. W 2002 roku zaprezentował spektakl Uff…!!! (we współpracy z Aurorą Lubos) poruszający kwestę rozpadu związku kobiety i mężczyzny. Trzy lata później przygotował Kilka błyskotliwych spostrzeżeń (a la Gombrowicz) (wraz z Katarzyną Chmielewską i Rafałem Dziemidokiem), które były krytyczną wypowiedzią na temat statusu autora Ślubu w polskiej kulturze. Wreszcie na Klamrze’2008 wystawił inspirowany koraniczną wizją raju spektakl Eden(wspólnie z Katarzyną Chmielewską, Julią Mach, Anną Steller, Urszulą Wróbel, Filipem Szatarskim).