10 marca//godz.13:00//KLAMERKA//Centrum Nowoczesności Młyn Wiedzy we współpracy z Teatrem Wiczy//Naukowy cyrk braci Nano
Na podstawie The Amazing Nano Brothers Juggling Show Carol Lynn Alpert
Producent wersji polskiej: Krystian Wieczyński
Scenografia: Dominik Smużny
Występują: Radosław Garncarek, Rafał Cendrowski
Produkcja: Centrum Nowoczesności „Młyn Wiedzy” w Toruniu
Scenografia: Dominik Smużny
Występują: Radosław Garncarek, Rafał Cendrowski
Produkcja: Centrum Nowoczesności „Młyn Wiedzy” w Toruniu
Spektakl premierowy
Poznaj i zrozum świat w wymiarze 10 –9 !
Naukowy cyrk braci Nano inauguruje zupełnie nowy cykl przedstawień na Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych. Przedstawienia, akcje, performanse i rozmaite inicjatywy (około)teatralne pod szyldem Klamerki przeznaczone będą dla najmłodszych widzów. Spektakl powstał we współpracy toruńskiego Centrum Nowoczesności Młyn Wiedzy i Teatru Wiczy jest nie tylko premierą, ale także prezentacją rzadko spotykanej w Polsce formuły science show, czyli fabularyzowanego pokazu naukowego opowiadającego o świecie atomów.
Science show zostało zrealizowane na podstawie licencji Muzeum Nauki w Bostonie. Autorką scenariusza, reżyserem oraz producentem oryginalnej, angielskojęzycznej wersji scenariusza jest Carol Lynn Alpert we współpracy z komikami/żonglerami Danem Foleyem oraz Joelem Harrisem. Oprawę graficzną wersji oryginalnej zapewnił Jeanne Antill.
Muhammed Ali zwykł pokazywać swoją słynną szybkość, pytając: „Chcesz to zobaczyć?” Nanosekundę później mówił: „Chcesz zobaczyć jeszcze raz?” Z nanocząstkami jest podobnie. Więc jak możesz zademonstrować coś, czego nie możesz zobaczyć? Oczywiście z pomocą żonglerów! […] „Naukowy cyrk braci Nano” Carol Lynn Alpert został tak pomyślany […], aby bezboleśnie nauczyć widzów nanotechnologii. Jej mądry scenariusz ma prolog, trzy akty oraz finał, z których to elementów wszystkie idealnie pasowały do czterdziestu ekscytujących minut. […] Moim jedynym rozczarowaniem jest to, że wzorem Latających Braci Karamazow nie żonglowali kotem.
Beverly Creasey, Nano, Nano, www.theatermirror.com
Podczas Klamerkowego science show Naukowy cyrk braci Nano wirtuozi żonglerki – znani nano-bracia Paweł i Gaweł – prezentują komiczne i niezapomniane wprowadzenie do świata atomów, cząsteczek oraz oddziaływań w nanoskali. Żonglują wszystkim, począwszy od kijów bejsbolowych po kwiaty doniczkowe, jeżdżą na monocyklach, a przy tym w niesamowity sposób opowiadają o nanotechnologii, dzięki której wiemy, że:
Kartka papieru ma grubość około 200 000 nanometrów!
Główka szpilki ma szerokość około miliona nanometrów!
Paznokieć rośnie około jednego nanometra na sekundę!
Główka szpilki ma szerokość około miliona nanometrów!
Paznokieć rośnie około jednego nanometra na sekundę!
Teatr Wiczy powstał w 1991 roku w Brodnicy z inicjatywy Romualda Wiczy-Pokojskiego. Od 1996 roku siedzibą teatru jest Toruń. Pierwszymi przedstawieniami przygotowanymi jeszcze w latach dziewięćdziesiątych były: Sarkazja (1994), Siechce (1996) i Sezon w piekle (1999). Do najważniejszych współpracowników Wiczy-Pokojskiego zaliczyć należy Magdalenę Zabłotną, Krystiana Wieczyńskiego oraz Radosława Smużnego. Obecnie skład teatru uzupełniają: Ewa Przybojewska, Matylda Podfilipska, Radosław Garncarek, Błażej Wdowczyk, Rafał Cendrowski i Kamil Jędrzejak. Spektakle były wielokrotnie nagradzane na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych, a lider i założyciel zespołu Romuald Wicza-Pokojski uhonorowany został odznaką honorową Zasłużony dla Kultury Polskiej (2007). Teatr poza działalnością stricte teatralną zrealizował też wiele projektów i inicjatyw kulturalnych. W latach 2004-2006 r. organizował toruński Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych „Bulwar”, uczestniczył też w inicjatywach „Lato w teatrze” czy „Teraz Polska”.
Teatr od początków swojej działalności poszukiwał oryginalnych tematów i radykalnych środków wyrazu. Wicza-Pokojski zawsze podkreślał punkowy rodowód grupy, który nakazywał sprzeciwianie się ogólnym poglądom i nurtom, oraz repertuar kształtowany pod wpływem współczesnych wydarzeń społeczno-politycznych. Tematy rozciągały się od komentarzy politycznych (Cesarz jako reakcja na rezultat wyborów prezydenckich i parlamentarnych w 2005 r.) przez wojenne (Po prostu) do wypowiedzi pokoleniowych (Emigranci traktujący o emigracji zarobkowej). Teatr występował też w różnych przestrzeniach – od tradycyjnych przedstawień na scenie do spektakli plenerowych (Writers & Waiters) i car-play (Emigranci). Anna Nowak opisując estetykę teatru w artykule „Grunt to bunt”. Teatr Wiczy jako teatr punkowy stwierdza: „cechuje [ją] zwięzłość wypowiedzi scenicznej, dynamiczna dramaturgia, częste posługiwanie się chwytem teatru w teatrze, swoiste żonglowanie środkami teatru lalek, telewizyjnego talk show, teatru ulicznego czy cyrku” (w: Polski teatr alternatywny po 1989 roku z perspektywy Akademickich/Alternatywnych Spotkań Teatralnych Klamra, pod red. A. Dudy, E. Adamiszyn i B. Oleszka, Toruń 2012).
Teatr Wiczy czterokrotnie występował na Klamrze z bardzo różnorodnymi spektaklami osnutymi wokół oryginalnych scenariuszy. Zadebiutował spektaklem Krakersy (Klamra’2000), który był uniwersalną wypowiedzią pokoleniową. Kolejne występy to Czyściciel dywanów(Klamra’2002) zrealizowany w konwencji gry RPG oraz niezwykle współczesny spektakl Po prostu (Klamra’2003) – powstały jako komentarz do działań militarnych w Iraku. W ramach imprez towarzyszących teatr wystawił też Emigrantów, na podstawie dramatu Sławomira Mrożka, który to spektakl w całości rozgrywany był w samochodzie ustawionym w pobliżu Od Nowy (Klamra’2004).