12 marca//godz.21:00//Steller/Dziemaszkiewicz//Strefa zagrożenia
Reżyseria: Krzysztof „Leon” Dziemaszkiewicz, Anna Steller//Muzyka: collage//Światła: Józef Leoniak//Kostiumy: Krzysztof „Leon” Dziemaszkiewicz//Występują: Krzysztof „Leon” Dziemaszkiewicz, Anna Steller
premiera: 9 czerwca 2013
Strefa Zagrożenia powstała z inspiracji sztuką Zbombardowani Sary Kane. Dwójka ludzi zamknięta w hotelowym pokoju, w mieście w stanie wojny, próbuje zbliżyć się do siebie, nawiązać kontakt. Ich gesty są przenikliwym wołaniem o miłość i zainteresowanie.
Każdy z performerów ma oznaczone pole działania, swoistą czasoprzestrzeń, w której próbuje znaleźć miejsce dla siebie, jednocześnie respektując lub też świadomie ignorując potrzeby drugiej osoby. W ten sposób tancerze nawiązują do łączącej ich długoletniej współpracy polegającej na kompromisowych działaniach, ale także na ogromnym ryzyku. Tytułowa Strefa Zagrożenia to miejsce, gdzie kumuluje się energia performerów, przestrzeń, w której nie ma wyraźnych granic, gdzie wszystko może się zdarzyć.
„Strefa zagrożenia” Anny Steller i Krzysztofa „Leona” Dziemaszkiewicza to studium przypadku dwojga osób zamkniętych w zmieniającej się przestrzeni, którzy próbują przemawiać do siebie na wiele sposobów, choć ostatecznie są od siebie niezwykle daleko. Rozkład trwania we dwoje w niszczonej stale przestrzeni staje się prymitywistycznym wołaniem o pomoc, którego nikt nie słyszy, nawet oni sami. Obojętność, wypalenie, puste gesty to wszystko, na co stać bohaterów będących stale w ruchu, w potrzebie ruchu. Spektakl czerpiący inspiracje z dramatu „Zbombardowani” przestawia kobietę i mężczyznę uwikłanych przez skomplikowane procesy myślowe, prowadzące ich do zagłady wszystkiego, co rozpoznawalne i trwałe. Przekraczanie granic, spektakularne skupianie uwagi, pozbawione sensu i tożsamości upodabnia się do zdegradowanej przestrzeni, w jakiej się znaleźli i jaką sami tworzą. Odhumanizowanie świata i ludzi staje się w ich widowisku faktem, któremu powolnie ulegają.
Katarzyna Wysocka, Korporacja przemocy na zamknięcie Gdańskiego Festiwalu Tańca, Gazeta Świętojańska 16 czerwca 2013.
Anna Steller – tancerka, performerka i choreograf. Na scenie występuje od 1993 roku. Od 1993 roku tańczy w gdańskim Teatrze Dada von Bzdülöw. Od 2003 roku współpracuje z Teatrem Patrz Mi Na Usta. Gościnnie występowała w Teatrze im. Gombrowicza w Gdyni i Teatrze Wybrzeże. W 2005 roku współzałożyła zespół Good Girl Killer. Obecnie tworzy w zespole wraz z Magda Jędrą. Od wielu lat tworzy spektakle taneczne, akcje performatywne oraz performanse typu site specific. Jej ostatnie prace są radykalne, penetruje w nich ekstremalne stany emocjonalne, kładzie w nich nacisk na „bycie tu i teraz”. Swoje spektakle prezentowała m.in. w Arts Station Foundation w Poznaniu (2009 r.), Maat Festiwal w Lublinie (2011 r.), Malta Festiwal w Poznaniu (2007, 2008 r.), L1 Contemporary Dance Festiwal w Budapeszcie (2011 r.), „Four Days” w Pradze (2007 r.). W 2003 roku otrzymała stypendium Dance Web na festiwalu Tańca Impulstanz w Wiedniu. Od 2011 roku prezentuje swoje performanse w Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia” w Gdańsku. Od wielu lat bierze udział w projektach międzynarodowych. Współpracowała m.in. z teatrem 7273 z Genewy, Mariolą Brillowską (Hamburg), Nigelem Charnockiem w projekcieHappy.
Krzysztof „Leon” Dziemaszkiewicz – urodzony w 1963 roku aktor, choreograf i performer. W latach 1987-1995 pracował w Teatrze Ekspresji Wojciecha Misiuro, gdzie brał udział w najważniejszych spektaklach tego zespołu (Umarli potrafią tańczyć, Dantończycy, Zun, Miasto Mężczyzn, Pasja, Kantata, Tango). W 1995 roku założył Teatr Patrz Mi Na Usta, którym kieruje do dziś. W latach 1997-2002 zespół działał w Berlinie, od roku 2002 swą siedzibę ma w Sopocie. Współtworzą go: Bożena Eltermann, Marek Kakareko, Anna Steller, Bożena Zezula oraz tancerze, aktorzy i performerzy zapraszani do konkretnych inicjatyw (wśród nich: Przemysław Szalecki, Julia Mach, Urszula Zerek, Iwona Baranek, Krystian Wolowski). Grupa wystawiła między innymi spektakle: Różana Góra (2005 r.), Dziś są moje urodziny (2006 r.), Belladonna (2007 r.),Dziewczęta z Zajęczego Wzgórza (2009 r.) i Hungrige Hertzen (2012 r.). „Krzysztof Leon Dziemaszkiewicz jest jednoznacznie kojarzony ze swoim autorskim teatrem – pisze portal www.dancecatalog.pl – niezwykle trudno więc oddzielić performanse solowe od solowych realizacji zespołu. Podobna estetyka i wątki transgeniczności i transseksualności występują w obu tych przypadkach”.
Strefą zagrożenia duet Anna Steller i Krzysztof „Leon” Dziemaszkiewicz debiutuje na Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych Klamra.